Όπως σε κάθε άθλημα με λίγα γκολ, τα γκολ είναι αυτά που κερδίζουν τους ποδοσφαιρικούς αγώνες. Ο καθένας έχει τα δικά του κριτήρια για το τι κάνει ένα γκολ σπουδαίο. Για μερικούς μπορεί να είναι μια στιγμή ατομικής λάμψης από έναν ταλαντούχο παίκτη, ενώ για άλλους είναι η αισθητική μιας ομαδικής ενέργειας που τους εμπνέει.
Το πλαίσιο ενός ποδοσφαιρικού αγώνα μετράει επίσης. Ενώ ένα υπέροχο γκολ που σημειώνεται σε μια κανονική λίγκα μπορεί να είναι αξέχαστο από μόνο του, ένα που σημειώνεται σε έναν κρίσιμο αγώνα κυπέλλου ή σε έναν τελικό πρωταθλήματος έχει μεγαλύτερο βάρος λόγω της σημασίας του.
Και ενώ κάποια γκολ έχουν μείνει στην ιστορία, υπήρχαν εξαιρετικά γκολ που σημειώθηκαν πριν την εποχή της τηλεόρασης ή την εμφάνιση του YouTube και έχουν χαθεί στην αιωνιότητα.
Εδώ όμως είναι πέντε από τα γκολ που συχνά μπαίνουν στη λίστα με τα καλύτερα γκολ όλων των εποχών.
Diego Maradona Προημιτελικός Παγκοσμίου Κυπέλλου 1986, Αργεντινή εναντίον Αγγλίας
Το 1986, η Αργεντινή αντιμετώπισε την Αγγλία στα προημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου στην Πόλη του Μεξικού.
Ο αγώνας είχε τεράστιες πολιτικές και αθλητικές προεκτάσεις. Στον αθλητικό τομέα, οι δύο ομάδες ήταν αντίπαλοι από τότε που συναντήθηκαν στα προημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1966. Η Αγγλία κέρδισε μια σκληρή αναμέτρηση που είδε τον αρχηγό της Αργεντινής Rattin να αποβάλλεται και την ομάδα να χαρακτηρίζεται «ζώα» από τον Alf Ramsey, τον προπονητή της Αγγλίας εκείνη την εποχή, μια ετικέτα που προκάλεσε σοβαρή προσβολή στην Αργεντινή. Στη συνέχεια, το 1982, οι δύο χώρες είχαν πολεμήσει όταν η Αργεντινή εισέβαλε στην βρετανική εξάρτηση των Νήσων Φώκλαντ, που οι ίδιοι ονόμαζαν Las Malvinas. Σχεδόν χίλιοι άνθρωποι από όλες τις πλευρές σκοτώθηκαν στη σύγκρουση πριν οι Βρετανοί ανακτήσουν τον έλεγχο των νησιών.
Η ένταση ήταν υψηλή όταν οι ομάδες ξεκίνησαν το δεύτερο ημίχρονο στο Στάδιο Azteca με το σκορ ακόμα στο μηδέν. Τότε η Αργεντινή πήρε το προβάδισμα σε ιδιαίτερα αμφιλεγόμενες συνθήκες, όταν το μικρόσωμο αστέρι τους, Diego Maradona, ανέβηκε για κεφαλιά εναντίον του τερματοφύλακα της Αγγλίας, Peter Shilton και, χωρίς να το δουν οι διαιτητές εκείνη τη στιγμή, έσπρωξε την μπάλα στο δίχτυ με το χέρι του. Αργότερα, ισχυρίστηκε ότι το γκολ σημειώθηκε από «το χέρι του Θεού».
Ωστόσο, ήταν το δεύτερο γκολ του τέσσερα λεπτά αργότερα που ώθησε τον Ουρουγουανό σχολιαστή Victor Hugo να σχολιάσει «Θέλω να κλάψω, ω άγιε Θεέ, ζήτω το ποδόσφαιρο! Τι γκολ!»
Ο Μαραντόνα πήρε την μπάλα στο δικό του μισό του γηπέδου και γύρισε μακριά από δύο παίκτες της Αγγλίας, τον Peter Beardsley και τον Peter Reid. Καθώς πλησίαζε στην περιοχή της Αγγλίας, άρχισε να αυξάνει τον ρυθμό, αφήνοντας τους αμυντικούς πίσω του. Στο όριο της περιοχής πέρασε αθόρυβα τους αμυντικούς Terry Butcher και Terry Fenwick πριν γύρισε ήρεμα γύρω από τον Shilton και έστειλε την μπάλα στα δίχτυα.
Ήταν μια στιγμή υπέροχης ατομικής δεξιότητας που όχι μόνο βοήθησε να κερδηθεί ο αγώνας αλλά και ενίσχυσε τη φήμη του Μαραντόνα ως ενός από τους μεγαλύτερους παίκτες όλων των εποχών.
Κάρλος Αλμπέρτο Τελικός Παγκοσμίου Κυπέλλου 1970, Βραζιλία εναντίον Ιταλίας
Με κάποιους τρόπους το αντίθετο του γκολ του Μαραντόνα, το σουτ από τον Βραζιλιάνο αρχηγό Κάρλος Αλμπέρτο είναι μια από τις μεγάλες ομαδικές προσπάθειες όλων των εποχών.
Όπως πάντα, το πλαίσιο του αγώνα είναι σημαντικό. Αν και ο τελικός του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1970 δεν ήταν με κανέναν τρόπο το πρώτο τέτοιο γεγονός που μεταδόθηκε τηλεοπτικά, ήταν ο πρώτος που μεταδόθηκε έγχρωμα, ένα γεγονός που το κάνει να ζει ζωντανά στη μνήμη των ανθρώπων μιας συγκεκριμένης ηλικίας.
Και τα αστέρια του τουρνουά ήταν πολύ περισσότερο η ομάδα της Βραζιλίας με τα χαρακτηριστικά κίτρινα πουκάμισά τους και τα μπλε σορτς, με μια μικρή ομάδα παικτών που έγιναν παγκοσμίως γνωστά ονόματα, όπως ο Pelé, ο Rivelino, ο Jairzinho και ο Tostao.
Η ομάδα έφτασε στον τρίτο τελικό της σε τέσσερα τουρνουά και βρέθηκε αντιμέτωπη με μια Ιταλική ομάδα που είχε τους δικούς της σταρ όπως ο Τζίτζι Ρίβα και ο Τζιάνα Ριβέρα.
Ωστόσο, σε ένα καυτό απόγευμα με περισσότερους από 100.000 θεατές στο στάδιο Αζτέκα στην Πόλη του Μεξικού, η Βραζιλία πρόσφερε ένα πλούσιο θέαμα επιθετικού ποδοσφαίρου, αν και μετά το προβάδισμα χάρη σε κεφαλιά του Πελέ, βρέθηκε να ισοφαρίζεται από τον Ρόμπερτ Μπονινσένα μετά από αμυντικό λάθος. Στο δεύτερο ημίχρονο όμως η Βραζιλία πραγματικά ζωντάνεψε, και οι Γκέρσον και Ζαϊρζίνιο αποκατέστησαν το προβάδισμά τους καθώς το παιχνίδι πλησίαζε στο τέλος. Τότε ήταν που σημείωσαν το λαμπρό τέταρτο γκολ τους.
Με το παιχνίδι να παίζεται σχεδόν με ρυθμό περπατήματος στη καυτή ζέστη, ο Τόσταο βρήκε τον συμπαίκτη του στο κέντρο, Κλοδάλντο, που ξεκίνησε μια ελιγμοτική ντρίμπλα που απέκλεισε τέσσερις Ιταλούς παίκτες από το παιχνίδι. Η μπάλα επέστρεψε στον Τόσταο που την πέρασε μπροστά στον Ζαϊρζίνιο στη θέση του αριστερού εξτρέμ, ο οποίος έκοψε προς τα μέσα και βρήκε τον Πελέ που στεκόταν στο κέντρο του γηπέδου λίγο έξω από την περιοχή των 18 μέτρων. Ο επιθετικός έλεγξε την μπάλα και στη συνέχεια την κύλησε ήρεμα στον δεξιό άκρο της περιοχής για τον δεξιό μπακ και αρχηγό Κάρλος Αλμπέρτο να την εκτοξεύσει στην απέναντι γωνία.
Κατάλληλα, ήταν ο ίδιος ο Αλμπέρτο που λίγα λεπτά αργότερα σήκωσε το Παγκόσμιο Κύπελλο, την τρίτη φορά που η Βραζιλία κατέκτησε το τρόπαιο.
Τελικός Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 1988 Μάρκο βαν Μπάστεν, Ολλανδία εναντίον Σοβιετικής Ένωσης
Ένα από τα πιο δύσκολα σουτ για εκτέλεση στο ποδόσφαιρο είναι το βολέ, λόγω της δυσκολίας στον έλεγχο και την κατεύθυνση μιας κινούμενης μπάλας ενώ αυτή βρίσκεται στον αέρα.
Το γκολ του Μάρκο βαν Μπάστεν για την Ολλανδία στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 1988 εναντίον της Ρωσίας είναι ένα από τα καλύτερα παραδείγματα του είδους που έχουν εκτελεστεί ποτέ. Είχε επίσης τεράστια σημασία για το ολλανδικό ποδόσφαιρο γιατί βοήθησε να εξασφαλίσουν το πρώτο τους, και μέχρι σήμερα το μόνο, μεγάλο διεθνές τουρνουά.
Οι «σχεδόν άντρες» του διεθνούς ποδοσφαίρου, έχοντας χάσει στους τελικούς τόσο του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1974 όσο και του 1978, η Ολλανδία ξεκίνησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1988, που διεξήχθη τότε στη Δυτική Γερμανία, ως φαβορί πριν το τουρνουά, με μια ομάδα που περιελάμβανε τρεις σούπερ σταρ – τον Ρουντ Γκούλιτ, τον Φρανκ Ράικαρντ και τον ίδιο τον βαν Μπάστεν – όλοι τους παίζοντας το κλαμπ ποδόσφαιρο τους στην ιταλική ομάδα AC Milan.
Αφού αρχικά δυσκολεύτηκαν, οι Ολλανδοί έγιναν προοδευτικά πιο δυνατοί καθώς προχωρούσε το τουρνουά, και ξεκίνησαν τον τελικό ως ισχυροί φαβορί για να νικήσουν τους Ρώσους. Ο Γκούλιτ τους έδωσε το προβάδισμα με μια κεφαλιά στο πρώτο ημίχρονο, και στη συνέχεια, εννέα λεπτά μετά την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου, ήρθε η στιγμή του βαν Μπάστεν. Ο αριστερός μέσος Άρνολντ Μύρεν έστειλε μια βαθιά σέντρα στην απέναντι πλευρά της περιοχής, όπου ο βαν Μπάστεν την έπιασε σε οξεία γωνία.
Σε μια στιγμή, ο επιθετικός γύρισε τους γοφούς του και εκτέλεσε μια ασταμάτητη βολέ που πέρασε τον Ρώσο τερματοφύλακα Ρινάτ Ντασαγιέφ και κατέληξε στην απέναντι γωνία. Ο Βαν Μπάστεν θα σκόραρε σχεδόν τριακόσια γκολ στην καριέρα του, αλλά κανένα δεν ήταν καλύτερο από αυτό.
Ζινεντίν Ζιντάν, Τελικός Champions League, Ρεάλ Μαδρίτης εναντίον Μπάγερ Λεβερκούζεν
Ο Ζινεντίν Ζιντάν είχε μια λαμπρή καριέρα ως παίκτης, κερδίζοντας το Παγκόσμιο Κύπελλο με τη Γαλλία το 1998, τίτλους πρωταθλήματος στην Ιταλία και την Ισπανία, και το βραβείο του καλύτερου παίκτη του παιχνιδιού, τη Χρυσή Μπάλα. Έχει επίσης απολαύσει σημαντική επιτυχία ως προπονητής, κερδίζοντας το Champions League τρία συνεχόμενα χρόνια με τη Ρεάλ Μαδρίτης.
Σκόραρε 125 γκολ κατά τη διάρκεια της καριέρας του, συμπεριλαμβανομένων δύο στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου εναντίον της Βραζιλίας, αλλά το γκολ που θυμούνται περισσότερο ήρθε τέσσερα χρόνια αργότερα, παίζοντας για τη Ρεάλ στον τελικό του Champions League, που διεξήχθη στη Γλασκώβη της Σκωτίας, εναντίον της Μπάγερ Λεβερκούζεν της Γερμανίας.
Είχε ενταχθεί στη Ρεάλ από την ιταλική ομάδα Γιουβέντους στην αρχή της σεζόν 2001 – 2002 για ένα παγκόσμιο ρεκόρ μεταγραφής, αλλά είχε δυσκολευτεί στην πρώτη του σεζόν στην ομάδα, και ακούστηκαν φωνές που υποστήριζαν ότι δεν άξιζε τα πολλά χρήματα που δαπανήθηκαν γι' αυτόν.
Αυτές οι αμφιβολίες θα εξαλείφονταν σε μια στιγμή. Με το σκορ ισόπαλο και το ημίχρονο να πλησιάζει, ο Ρομπέρτο Κάρλος διέσχισε την αριστερή πλευρά και έστειλε μια ψηλή, καμπυλωτή σέντρα προς την περιοχή της Λεβερκούζεν. Στέκοντας λίγο μέσα στην περιοχή πέναλτι, ο Ζινεντίν Ζιντάν παρακολούθησε τη μπάλα μέχρι το τέλος, σταθεροποίησε την ισορροπία του και στη συνέχεια γύρισε τους γοφούς του για να εκτελέσει μια τέλεια βολέ που πέρασε τον τερματοφύλακα της γερμανικής ομάδας πριν καν προλάβει να κινηθεί. Η Ρεάλ θα κέρδιζε τον αγώνα και θα εξασφάλιζε το ένατο ευρωπαϊκό της στέμμα.
Estaban Cambiaso 2006 World Cup Argentina v Serbia
Μερικές φορές ένας αντίπαλος μπορεί απλώς να είναι πολύ καλύτερος από εσένα, όπως διαπίστωσε η Σερβία με το κόστος της όταν συνάντησε την Αργεντινή στη φάση των ομίλων στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006 στη Γερμανία.
Ήδη προηγούμενοι με ένα μηδέν, στο 30ό λεπτό η ομάδα της Αργεντινής δημιούργησε ένα από τα πιο μαγευτικά γκολ που έχουν δει ποτέ σε Παγκόσμιο Κύπελλο, το οποίο ο παίκτης τους Ερνάν Κρέσπο περιέγραψε ως «το πιο όμορφο γκολ». Παίρνοντας τη μπάλα βαθιά στη δική τους περιοχή, άρχισαν να παίζουν και να κινούνται σε τρίγωνα σε όλο το γήπεδο, παίζοντας με στυλ που θύμιζε περισσότερο προπόνηση παρά πραγματικό αγώνα.
Αρχικά το περιεχόμενο ήταν απλώς για να παιχτεί σε ελεγχόμενο ρυθμό, η κίνηση επιταχύνθηκε καθώς πλησίαζε στην περιοχή πέναλτι της Σερβίας πριν ο Χαβιέρ Σαβιόλα την παίξει στον Κρέσπο που, με τη σειρά του, την έστειλε με τακουνάκι στην πορεία του μέσου Εστεμπάν Καμπιάσο, ο οποίος είχε ήδη εμπλακεί στην κίνηση τρεις φορές, για να στείλει τη μπάλα στα δίχτυα. Ολόκληρη η φάση αποτελούνταν από 25 πάσες και είχε διαρκέσει ένα λεπτό για να κατασκευαστεί.
